رفته بودم سفری سوی دیار شهدا / که طوافی بکنم گرد مزار شهدا

وقتی قدم در خاک پاک و مطهر شلمچه و طلائیه و هویزه می گذاری نا خودآگاه تمام رفقای بزرگواری که توفیق داشتیم مدتی اندک در کنارشان باشیم و اما بال بر آسمان گشودند و افلاکی شدند و به خیل شهدا پیوستند در مقابل چشممان مجسم می شوند.